Zegar Kluskowy
Zegar wrócił na wieżę katedry prawosławnej przy ul. św. Mikołaja we Wrocławiu w 2014 r.
Pierwsze wzmianki o Zegarze Kluskowym odnotowano na przełomie XV i XVI wieku. Podczas rekonstrukcji odtworzono historyczny kolor tynkowego cyferblatu. Ciekawostką jest sposób zapisu cyfry cztery. Są to cztery rzymskie jedynki, a nie, jak obecnie piszemy, jedynka i piątka.
Zegar na ścianie kościoła pod wezwaniem św. Barbary spóźniał się w stosunku do innych zegarów w centrum Wrocławia o 10 do 15 minut. Opóźnienie tłumaczono troską o uszy mieszkańców, którzy skarżyli się na głośne bicie dzwonów o pełnej godzinie. Wrocławskie gospodynie szybko doceniły potencjał, jaki daje opóźnienie zegara. Wrzucały kluski ziemniaczane, gdy biły dzwony w centrum, i wyciągały je idealnie ugotowane w momencie bicia Zegara Kluskowego.
Kościół św. Barbary powstał na przeł. XV i XVI w. jako kościół filialny i pogrzebowy parafii św. Elżbiety. Zbudowany w stylu gotyckim jako trójnawowa bryła z cegły. W latach 1741-1920 świątynia pełniła funkcję kościoła garnizonowego. Zniszczenia z okresu II wojny światowej sięgnęły 70%. Kościół stracił wyposażenie i średniowieczne polichromie, spłonęły dachy, runęły sklepienia. Wtedy też zniszczeniu uległ Zegar Kluskowy. Odbudowę świątyni przeprowadzono w latach 1959-1961. Przekazany Kościołowi prawosławnemu w czerwcu 1963 r. i ustanowiony katedrą diecezji wrocławsko-szczecińskiej. Obiekt wpisano do rejestru zabytków.
