Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

Data utworzenia: 2015-10-06

Pawilon Czterech Kopuł w Muzeum Sztuki Współczesnej zaprojektował Hans Poelzig. Wybudowany został w latach 1912-1913 w nowoczesnej technologii żelbetowej.

Gmach Pawilonu Czterech Kopuł to nie tylko ciekawy obiekt architektoniczny, ale i siedziba Muzeum Sztuki Współczesnej. To także jedna z najważniejszych kolekcji malarstwa i rzeźby w Polsce.

W budynku przy Hali Stulecia prezentowane są prace najciekawszych polskich artystów XX i XXI wieku, w tym Abakanowicz, Althamera, Nowosielskiego, Witkacego, Makowskiego, Lebensteina, Hałasa. Kolekcja Muzeum Sztuki Współczesnej liczy około 20 tys. obiektów.

Pawilon Czterech Kopuł – godziny otwarcia

Kasa biletowa zamykana jest pół godziny przed zamknięciem muzeum.

Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł – godziny otwarcia:
poniedziałek	nieczynne
wtorek-czwartek	10:00-17:00
piątek	10:00-19:00
sobota	10:00-20:00
niedziela	10:00-18:00

W piątek o godz. 17 odbywa się oprowadzanie po wystawie. W soboty zwiedzanie indywidualne jest możliwe do godz. 18:50. O godz. 19 zaczyna się seans multimedialny „Zobacz, usłysz, dotknij”. W trwającym 45 minut pokazie dotyczącym sztuki współczesnej wykorzystuje się muzykę, światło i animacje.

Jak dojechać do Pawilonu Czterech Kopuł? Gdzie zaparkować?

Pawilon Czterech Kopuł należy do kompleksu Hali Stulecia przy ul. Wystawowej. Znajduje się zaledwie kilkadziesiąt metrów od Iglicy.

Samochodem można dojechać tu od strony ul. Wróblewskiego i od strony ul. Mickiewicza. Przy Hali Stulecia jest całodobowy, płatny parking z miejscami dla 800 samochodów osobowych oraz 20 autokarów.

W pobliżu Pawilonu Czterech Kopuł zaparkujemy także m.in. na:

płatnym parkingu przy ul. Wróblewskiego 7,
parkingu przy ul. Mickiewicza 35,
parkingu przy ul. Parkowej/Witelona,
miejscach postojowych przy ul. Dicksteina, Bartla, Pasteura.

Jak dojechać komunikacją miejską do Pawilonu Czterech Kopuł?

Do Pawilonu Czterech Kopuł można dojechać komunikacją miejską:

tramwajami linii: 1, 2, 4, 10 oraz 16 (przystanek Hala Stulecia),
autobusem linii: 145 i 146 (przystanek Hala Stulecia).

Z dworców PKP i PKS w okolice Pawilonu Czterech Kopuł kursują:

autobusy linii: 145 i 146 (z ul. Peronowej),
tramwaj linii: 2 (z ul. Piłsudskiego).

Bilety MPK Wrocław najprościej kupić w autobusie lub tramwaju za pomocą karty płatniczej. Na panelu należy wybrać rodzaj biletu i przybliżyć kartę, na której zostanie on zapisany. Bilety można kupić także (płacąc kartą lub gotówką) w automatach przy przystankach lub w kioskach.

Pawilon Czterech Kopuł – ceny biletów

Bilety na wystawy Muzeum Sztuki Współczesnej można kupić w kasach lub za pośrednictwem Internetu. We wtorki na wystawę stałą wstęp jest bezpłatny.

Cennik.

Możliwe jest oprowadzanie po Muzeum Sztuki Współczesnej po wcześniejszym umówieniu pod numerem telefonu: +48 71 712 71 81.

Oprowadzanie po Muzeum Sztuki Współczesnej:
w języku polskim	100 zł + bilet wstępu
w języku angielskim lub niemieckim	200 zł + bilet wstępu

Istnieje możliwość zorganizowania zwiedzania Muzeum Sztuki Współczesnej po zamknięciu. Obowiązują wtedy następujące zasady:

grupa powinna mieć min. 25 osób,
cena: 90 zł od osoby, ew. + przewodnik – 250/350 zł, wymaga wcześniejszej opłaty,
kontakt z dwutygodniowym wyprzedzeniem pod nr tel. +48 71 712 71 81.

Wystawy stałe i czasowe w Pawilonie Czterech Kopuł

Wystawa stała w Pawilonie Czterech Kopuł to prezentacja różnorodnych zjawisk, wątków i nurtów w polskiej sztuce współczesnej XX i XXI wieku.

Ekspozycja ma układ chronologiczny i tematyczny. Otwiera ją prezentacja dokonań artystów 20-lecia międzywojennego: Leona Chwistka, Stanisława Ignacego Witkiewicza i Władysława Strzemińskiego, którzy mieli wpływ na sztukę powojenną.

Część poświęcona I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie (1948) przygotowana została przez Klub Artystów i dotyczyła nurtu abstrakcji i surrealizmu. We Wrocławiu można zobaczyć kilka prac, m.in. Marii Jaremy, Tadeusza Kantora, Tadeusza Brzozowskiego i Mariana Szulca. Nurt koloryzmu reprezentują w MSW: Jan Cybis, Artur Nacht-Samborski, Piotr Potworowski i Eugeniusz Geppert. Artyści tego nurtu malowali martwe natury, pejzaże czy akty. Budowali obraz kolorem.

Prace przeprowadzone po 1949 r. dotyczyły realiów socjalistycznych. Charakteryzowała je schematyczna kompozycja, programowy optymizm oraz zestaw obowiązujących tematów. Fragment wystawy poświęcono okrucieństwom wojny i Holokaustu. Obejmuje m.in. prace świadków historii, w tym Waldemara Cwenarskiego, Aliny Szapocznikow, Andrzeja Wróblewskiego, Marka Oberländera, Józefa Szajny czy Władysława Hasiora.

Lata 50. XX wieku to rozkwit malarstwa abstrakcyjnego wielu wariantów: lirycznego, geometrycznego, informel. Malarstwo tego okresu reprezentują dzieła późniejszych klasyków: Tadeusza Brzozowskiego, Jerzego Tchórzewskiego, Alfreda Lenicy czy Stefana Gierowskiego.

W Pawilonie Czterech Kopuł obecni są artyści przypisywani poetyce surrealizmu i realizmu magicznego (Kazimierz Mikulski, Erna Rosenstein, Zbigniew Makowski, Stanisław Fijałkowski), w tej części ekspozycji prezentowane są także dzieła wrocławian, czyli Alfonsa Mazurkiewicza i Józefa Hałasa.

Autorzy wystawy zwracają uwagę na prace Henryka Stażewskiego, piszą: „Poszukiwania w duchu abstrakcji geometrycznej prowadził nestor polskiego konstruktywizmu, mistrz awangardy. Artysta pod koniec lat 50. XX wieku wprowadził do swego języka plastycznego relief – strukturę pośrednią między malarstwem a rzeźbą”.

W kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej znajdują się cenne prace grafika i twórcy linorytów Józefa Gielniaka oraz malarza Jerzego Nowosielskiego. Obaj unikali przynależności do nurtów sztuki, tworzyli własny oryginalny styl wymykający się kategoryzacjom. Do tego grona krytycy sztuki zaliczają także Jana Lebensteina. W Pawilonie Czterech Kopuł do obejrzenia są także asamblaże Władysława Hasiora tworzone z gotowych przedmiotów.

Lata 60. XX wieku to okres narodzin konceptualizmu. Kolekcję muzeum reprezentują wrocławianie: Jan Chwałczyk, Wanda Gołkowska, Jerzy Rosołowicz oraz Zdzisław Jurkiewicz, Roman Opałka oraz najsłynniejszy z nich Stanisław Dróżdż.

Wydarzeniem w historii polskiej sztuki awangardowej było Sympozjum Plastyczne Wrocław ’70. Grupa artystów, do których należeli: Eugeniusz Get-Stankiewicz, Jan Jaromir Aleksiun, Jan Sawka, Jan Dobkowski, Jurr Zieliński, Ewa Kuryluk, Edward Dwurnik i Ryszarda Zamorskiego podejmowała tematykę szeroko pojętej kultury popularnej i propagandy, ale traktowała ją z ironią, co było wyrazem krytycznego dystansu.

W Muzeum Sztuki Współczesnej we Wrocławiu znajduje się jedna z największych w Polsce kolekcja prac rzeźbiarki Magdaleny Abakanowicz. Jej charakterystyczne prace z tkanin i metalu to przejaw nowego podejścia do rzeźby. Istotną częścią ekspozycji są także prace wybitnej rzeźbiarki Aliny Szapocznikow, prekursorek polskiej sztuki feministycznej: Marii Pinińskiej-Bereś i Natalii Lach-Lachowicz oraz artystek intermedialnych: Izabelli Gustowskiej, Katarzyny Kozyry i Joanny Rajkowskiej. To interesujący blok dzieł prezentujących różnorodne aspekty kobiecej cielesności, erotyki i sytuacji kobiety w świecie.

Spora część wystawy stałej w Pawilonie Czterech Kopuł to prezentacja dzieł artystów z lat 70. i 80., którzy kontestowali oficjalny obieg sztuki. Wśród nich są prace artystów warszawskiej Gruppy (Jarosław Modzelewski, Marek Sobczyk) oraz wrocławian, m.in. Zdzisława Nitki, Eugeniusza Minciela i Krzysztofa Skarbka, a także artystów grupy Luxus.

W Muzeum Sztuki Współczesnej zobaczymy także dzieła twórców formujących współczesny wizerunek polskiej sztuki. Wśród autorów są: Leon Tarasewicz, Lech Twardowski, Piotr Janas i Jakub Julian Ziółkowski oraz jeden z najbardziej aktywnych Paweł Althamer.

W Pawilonie Czterech Kopuł organizowane są także wystawy czasowe. Nie dotyczą one sztuki współczesnej. Prezentowane były m.in.

wystawa obrazów Michaela Willmanna XVII-wiecznego malarza nazywanego „śląskim Rembrandtem”,
instalacja „Młyn piaskowy” Günthera Ueckera,
„Białe fałdy czasu” Ewy Kuryluk,
pokonkursowa wystawa „ArtStacja – przystanek najmłodszej sztuki”.

Muzeum Sztuki Współczesnej – Pawilon Czterech Kopuł – historia

Pawilon Czterech Kopuł został wybudowany według projektu Hansa Poelziga w 1913 roku w ramach przygotowań do Wystawy Stulecia. Podobnie jak w przypadku budowy Hali Stulecia wykorzystano tu technologię żelbetową.

Modernistyczny obiekt – jeden z najbardziej oryginalnych w Europie Środkowej – do lat 40. pełnił funkcję wystawienniczą. Później został przyłączony do Wytwórni Filmów Fabularnych. W tym okresie we Wrocławiu produkcje filmowe realizowali m.in. Andrzej Wajda, Wojciech Jerzy Has, Sylwester Chęciński. Pawilon był wykorzystywany jako magazyn.

W 2006 roku Hala Stulecia wraz z otaczającym ją kompleksem została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Trzy lata później właścicielem pawilonu Poelziga zostało Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Remont przeprowadzony w latach 2013-2016 uratował gmach przed ruiną. Przestrzeń między kopułami przykryto szklanym dachem, dzięki czemu powstała dodatkowa bezpieczna przestrzeń do prezentacji sztuki. Dzisiaj siedziba Muzeum Sztuki Współczesnej to oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu.